| Zając Polarny | |
|---|---|
 | |
| Wielkość | |
| Występowanie | Północna Ameryka, Nowa Funlandia, Grenlandia. |
| Charakterystyka | Biała sierść, końcówki uszu czarne zimą, latem umaszczenie szarobrązowe. Małe uszy i nieduży biały ogon. |
Zając Polarny (Lepus Arcticus) - roślinożerny ssak z rodziny zającowatych.
Zagrożenia ze strony innych zwierząt
Zające przede wszystkim padają ofiarą wilka, chociaż młode muszą bać się również sowy śnieżnej, gronostaja i lisa polarnego.
Środowisko i warunki życia
Zając polarny najlepiej czuje się w strefie tajg i tundr, gdzie wiatr na otwartej przestrzeni sprawia, że warstwa śniegu jest cieńsza i łatwiej dotrzeć do trawy i pędów. Jego środowiskiem naturalnym są polarne i górzyste siedliska. Stada mogą liczyć nawet powyżej 200 sztuk. Część osobników wypatruje prześladowców, a pozostałe wygrzebują spod śniegu pożywienie.
Młode
Ciała osesków pokryte są sierścią, a oczy otwarte są od narodzin. Matka przez 3 dni strzeże miotu liczącego od 4 do 8 sztuk. Gdy opuszcza gniazdo, małe leżą bez ruchu, aby nie wzbudzić zainteresowania drapieżników.
Ciekawostki
- Na arktycznych wyspach zając polarny ma białą sierść przez cały rok, na śniegu widoczne są tylko charakterystyczne, czarne końcówki uszu. Słuchy są krótsze niż u innych zajęcy, ogranicza to utratę ciepła.
- Przestraszony zając staje na silnych, tylnych łapach i skacze niczym kangur, osiągając prędkość 45-65 km/h, potem biegnie na czterech łapach.
- Zając polarny żywi się głównie zdrewniałymi roślinami. Je też pąki, jagody, liście i trawę. Ma doskonały węch i może kopać w poszukiwaniu gałązek wierzbowych poniżej śniegu.